Reykjavík

27.11.2019.

Nota má aðferðir gervigreindar til að meta aldur út frá segulómmynd
af heila. Síðan má kanna hvort aldur metinn út frá heila (heilaaldur)
víkur frá raunverulegum aldri og á þann hátt meta áhrif sjúkdóms á heila eða
þátt heilans í sjúkdómi. Verri frammistaða
í vitsmunaprófum, ákveðnir erfðabreytileikar og heilasjúkdómar eins og geðklofi
tengjast háum heilaaldri.

Þetta kemur fram í niðurstöðum nýrrar rannsóknar vísindamanna Íslenskrar
erfðagreiningar
og Háskóla Íslands sem greint er frá í Nature
Communications
í dag.

Þegar við eldumst þá breytist heilinn á ýmsan hátt, til dæmis
minnkar magn gráefnis heilans en talið er að úrvinnsla og hugsun fari aðallega
fram þar. Með  gervigreindaraðferð er hægt að finna mynstur í
heilamyndunum og nota til að spá fyrir um aldur.  Ef segulómmyndin
sýnir 35 ára heila en lífaldur einstaklingsins er 30 ár, er samkvæmt því hægt
að tala um að frávik frá raunverulegum aldri sé 5 ár. 

Verkefnið er rannsóknaverkefni Magnúsar Arnar Úlfarssonar
og Benedikts Atla Jónssonar og var unnið innan vébanda
Íslenskrar erfðagreiningar. Í framhaldinu skrifaði Benedikt meistararitgerð við
Rafmagns- og tölvuverkfræðideild Háskóla Íslands undir leiðsögn Magnúsar Arnar
og Lottu M. Ellingsen. 

Magnús Örn segir að notkun gervigreindaraðferða til að skoða
tengsl erfða og heilastarfsemi sé afar spennandi og þessi nýja aðferð bjóði upp
á margvísleg tækifæri: „Hingað til hafa rannsóknir á heilaaldri aðallega beinst
að áhrifum umhverfisþátta en hugmyndin að þessari rannsókn var að skoða
sérstaklega áhrif erfða á heilaaldur. Niðurstaðan staðfestir í fyrsta skipti
tengsl erfðabreytileika í genunum MAPT og KCNK2 á
heilaaldur.“

Deila!